Drie jaar geleden werden de ELLE Style Awards voor het eerst via een livestream uitgezonden en dus was het feest voor iedereen live thuis te volgen. En een primeur, dus er hing nogal wat van af. Ik zat in die tijd op de redactie van ELLE en toen hoofdredactrice Cécile me vroeg die uitzending te presenteren, was ik zowel vereerd als direct verstijfd van angst. Maar Cécile is zo iemand tegen wie ik geen ‘nee’ kan en wil zeggen en zo geschiedde: ik stond in de Schouwburg met bibberende knietjes en nul komma nul camera-ervaring te wachten tot we live gingen. Ding is, ik droeg een beeldschone jurk van Acne, zo’n typisch Scandinavisch model. Groot, zakkerig, en met open waterval-rug en dit alles gemaakt van heel fijn flinterdun zijde. Natuurlijk vond ik deze jurk pas op dag zelf en toen ik hem een uur voor ‘uitzending’ aantrok, realiseerde ik me pas goed dat er met geen mogelijkheid een bh onder kon vanwege de open rug. Uiteindelijk kwam iemand met zo’n plak-bh. Je weet wel, zo’n ding dat zelfklevend is en wat dan zogenaamd de boel volledig ondersteunt, maar in de praktijk al na tien minuten op je knieën hangt. Zeker wanneer er felle cameralampen op je hoofd branden en je bloedstikdood-nerveus bent. Stond ik dan, beetje mensen te diepte-interviewen terwijl ik krampachtig m’n armen langs m’n lijf moest klemmen om te voorkomen dat er opeens een huidskleurige bh-zonder-achterkant uit m’n jurk én op de grond viel. Sinds deze ervaring is het mijn persoonlijke missie in het leven een manier te vinden hoe toch jurken met zonder achterkant en/of diep decolleté te dragen.

Stond ik dan, beetje mensen te diepte-interviewen terwijl ik KRAMPACHTIG m’n armen langs m’n lijf moest klemmen om te voorkomen dat er opeens een huidskleurige bh-zonder-achterkant uit m’n JURK én op de GROND viel.

Het probleem zit ‘m er natuurlijk in dat de borst wiebelt en de tepels het koud krijgen, wat resulteert in uiterst oncharmante zaken. Nu heb ik het eigenlijk nog vrij makkelijk, want met mijn 75B klapperen m’n boobies nou niet bepaald in m’n gezicht als ik loop of ren (ik ren nauwelijks, maar dat terzijde). Desalniettemin voel ik me niet prettig om op een feestje vrijelijk te dansen zonder de vriendinnen een degelijke ondersteuning te bieden. Er is overigens geen medische noodzaak om een bh te dragen, en het verhaal dat je borsten gaan hangen van een bh-loos leven is niet waar. In je borst zitten geen spieren, en we hebben het te danken aan de ‘ligamenten van Cooper’ dat ze in vorm blijven en niet opeens naar je rug afdwalen. Die ligamenten zijn de bindweefselstructuren waarmee de borst aan de borstspier (de Musculus Pectoralis om precies te zijn) vastzitten. Ze zijn nogal rekbaar, en dat is de reden dat de borsten zonder extra ondersteuning gaan hangen.

Ik heb wel 100 manieren geprobeerd die wiebelborsten in bedwang te houden en laatst kwam ik via via uit bij de Bye Bra, een soort stickers waarmee je een instant lifteffect creëert. De stickers worden geleverd met extra tepelbedekkers, dus dat probleem is ook gedekt. Om ze te testen besloot ik meteen dramatisch in te zetten en ze te dragen tijdens een vijf uur durende paardrijtocht door bos en hei. Ik ging in galop en in draf, sprong over een boomstronk en ontweek plassen en blubber en verdomd, het gemoed (zoals een vriendin haar vrij enorme borsten noemt) verroerde zich niet. Interesting.

Om ze te testen besloot ik meteen dramatisch in te zetten en ze te dragen tijdens een vijf uur durende PAARDRIJTOCHT door bos en hei.

Maar zoals het een goed onderzoeker betaamt, zette ik dit experiment door en zocht meerdere proefpersonen. De stickers zijn niet alleen geschikt voor mensen met een B’tje, maar bruikbaar voor cups tot en met F. Die hebben we niet op kantoor, maar meer dan mijn B-cupje gelukkig wel. Collega Cher (cup C) is medium enthousiast. Of eigenlijk, de angst dat het toch niet goed werkt overheerst en veel verder dan de bank durft ze er niet mee te gaan. Jet dan (cup C), die is net als ik laaiend enthousiast. “Het is echt niet normaal wat die dingen voor je doen.” Maar er is ook kritiek. Zoals Jet het verwoord: “als ik ze draag zal het wel op een feest zijn en dus in een knappe jurk, en stél ik eindig de avond niet in m’n eentje, dan moet ik niet vergeten in mijn eventuele dronkenschap ze er in de plee af te strippen.” En daarin heeft ze gelijk. Want rechtopstaand gemoed of niet, de stickers en tepelplakkers zijn echt alles behalve sexy. Maar het is keuzes maken in het leven en niemand zei dat het leuk ging worden. Dus, al met al, de missie is ten eind, want ik ben dolblij met mijn stickers. Sexy was ik toch al niet dus kan mij het ook allemaal schelen. Viva la plaktiet!